De naam van het Natalon Kwartet verwijst naar de pianocompositie Natalon in E die Simeon ten Holt vlak na Canto Ostinato in 1980 componeerde. Natalon in E is een levendig stuk waarin fraaie melodieën worden afgewisseld met haast minimalistische klankschommelingen die een voorbode lijken te zijn van de karakters van latere composities.
Natalon verwijst tevens naar een oudere compositie van Simeon die hij in een atonale stijlperiode heeft geschreven: A/.ta-lon (1968) voor mezzosopraan en 36 spelende en pratende instrumentalisten.
In zijn memoires schrijft Simeon over dit stuk: ''Voor deze compositie (...) is twee jaar bureaucratisch tafelwerk verzet onder het absolute dictaat van een schema, een schema waarin alle verfijning aan schoonheid was samengevat, ten koste van muziek en muze. A/.ta-lon is het symbool van de winter, de onvruchtbaarheid en de dood van de tonaliteit.''
Het zou nog ca. vijftien jaar duren voordat Simeon terugkeerde naar de tonaliteit. ''Deze periode heb ik een onvermijdelijke en noodzakelijke overwintering en vorstperiode genoemd en ook als zodanig ervaren.''
Canto Ostinato en Natalon in E definieerden een nieuwe stijlperiode waarin - zoals Ten Holt dat beschrijft - de verhouding tot het instrument, de magie van de greep, het klinkende resultaat en de macht van de sensualiteit en libido gingen prevaleren.
Natalon in E werd tonaal, voor die dagen beschamend tonaal, naast en in tegenstelling tot A/.ta-lon.